Na eindeloos gepruts, omdat alle normale opties in het Arabisch staan, ja ja, heb ik dan toch wat foto's kunnen plaatsen =D
Hier is de link: http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=myalbums
Xxxx
donderdag 15 oktober 2009
Al-Qairah
Salaam Alaykum!
Aroma's van kaneel, kerrie en andere kruiden ruik ik, dan komt er opeens een mix van gefrituurd eten en zweet voorbij. Maar vooral de onontkombare bezinegeur, de smog, die als een dik deken over de stad hangt overheerst. Meteen toen ik uit het vliegtuig stapte en nog geisoleerd was van alle geluiden door de druk verschillen, overviel de smog me. Het was twee uur 's nachts en twintig graden.
Vier dagen later loop ik over een lokale markt op zoek naar vakmanslieden en duivenmesters die hier volgens mijn vader negen jaar geleden ook waren. Het zijn smoezelige straatjes. Soms word je verrast door heerlijke geuren maar meestal vult de pislucht mijn neus. Voorbij lopen twee vrouwen met zwarte burqa's aan. Deze heeft een kleine rechthoekige opening voor de ogen, maar ze hebben er wel voor de glamour touch allemaal nep diamantjes op geplakt. De mensen hier zijn vrolijk. Elke verkoper wilt weten waar je vandaan komt, zij het met financiele bijbedoelingen. Maar ook begroeten de Egyptenaren elkaar uitbundig. Het begroetingsritueel bestaat uit een enorme dialoog. Het simpele 'hoi' is alleen voor de contactgestoorde westerlingen. Terwijl ik moeizaam in het Arabisch 'hoe gaat het?' eruit weet te persen, hoor ik eigenlijk ook naar de ouders, kinderen, opa, oma, andere familie, vrienden, werk, de dag van gisteren, de dag van vandaag en zelfs de dag van morgen te informeren. Maar goed, gelukkig wordt dat ook niet van me verwacht en na een paar kleine praatjes staan we dan toch opeens bij een duivenmester.
De forse man pakt de duif hardhandig vast, breekt zijn bek open, zet een fles met voer voor de duiven aan zijn mond, kouwt er een beetje op en spuugt het mond op mond in het keelgaat van de duif. Vervolgens smijt hij het beest in een kooi die op de grond staat. Dit doet de man elke dag om de duiven zo dik mogelijk te maken.
Vier dagen hebben we in Cairo doorgebracht. Gelukkig hadden we de eerste twee dagen het programma helemaal vol gepland, want daarna werden we een beetje ziek. We hebben het egyptisch museum bezocht met de schitterende schatten van de grafkamer van Toetanchamon, het oude Cairo, de pyramides van Gizeh, in verschillende restaurantjes kofta, kebab en kochery gegeten (waar we waarschijnlijk ziek van zijn geworden), ons high laten worden van de waterpijpen die we gerookt hebben en veel door de stad gelopen. Constant zoveel mensen om ons heen. De toeristische wijk Khan el-Khalili hebben we vaak in de avond bezocht vanwegen de grote bazaar. Naast de burqa's hangen de blote buikdans pakjes, sexy nachtjaponnetjes en kitscherig ondergoed. Ik heb alleen nog geen enkele vrouw zoiets zien kopen. Waarschijnlijk doen hun mannen dat.
Morgen vertrek ik met de groep richting de Western Desert om drie oases te bezoeken. Meteen zullen we gaan bush campen en slapen onder de sterren. De groep heb ik al ontmoet en er zitten er veel leuke mensen bij. De eerste blog is een beetje onsamenhangend maar dat zijn ook al die indrukken.
Waarschijnlijk over een week of twee kom ik weer in een internetcafe.
Ik heb er zin in!!
Aroma's van kaneel, kerrie en andere kruiden ruik ik, dan komt er opeens een mix van gefrituurd eten en zweet voorbij. Maar vooral de onontkombare bezinegeur, de smog, die als een dik deken over de stad hangt overheerst. Meteen toen ik uit het vliegtuig stapte en nog geisoleerd was van alle geluiden door de druk verschillen, overviel de smog me. Het was twee uur 's nachts en twintig graden.
Vier dagen later loop ik over een lokale markt op zoek naar vakmanslieden en duivenmesters die hier volgens mijn vader negen jaar geleden ook waren. Het zijn smoezelige straatjes. Soms word je verrast door heerlijke geuren maar meestal vult de pislucht mijn neus. Voorbij lopen twee vrouwen met zwarte burqa's aan. Deze heeft een kleine rechthoekige opening voor de ogen, maar ze hebben er wel voor de glamour touch allemaal nep diamantjes op geplakt. De mensen hier zijn vrolijk. Elke verkoper wilt weten waar je vandaan komt, zij het met financiele bijbedoelingen. Maar ook begroeten de Egyptenaren elkaar uitbundig. Het begroetingsritueel bestaat uit een enorme dialoog. Het simpele 'hoi' is alleen voor de contactgestoorde westerlingen. Terwijl ik moeizaam in het Arabisch 'hoe gaat het?' eruit weet te persen, hoor ik eigenlijk ook naar de ouders, kinderen, opa, oma, andere familie, vrienden, werk, de dag van gisteren, de dag van vandaag en zelfs de dag van morgen te informeren. Maar goed, gelukkig wordt dat ook niet van me verwacht en na een paar kleine praatjes staan we dan toch opeens bij een duivenmester.
De forse man pakt de duif hardhandig vast, breekt zijn bek open, zet een fles met voer voor de duiven aan zijn mond, kouwt er een beetje op en spuugt het mond op mond in het keelgaat van de duif. Vervolgens smijt hij het beest in een kooi die op de grond staat. Dit doet de man elke dag om de duiven zo dik mogelijk te maken.
Vier dagen hebben we in Cairo doorgebracht. Gelukkig hadden we de eerste twee dagen het programma helemaal vol gepland, want daarna werden we een beetje ziek. We hebben het egyptisch museum bezocht met de schitterende schatten van de grafkamer van Toetanchamon, het oude Cairo, de pyramides van Gizeh, in verschillende restaurantjes kofta, kebab en kochery gegeten (waar we waarschijnlijk ziek van zijn geworden), ons high laten worden van de waterpijpen die we gerookt hebben en veel door de stad gelopen. Constant zoveel mensen om ons heen. De toeristische wijk Khan el-Khalili hebben we vaak in de avond bezocht vanwegen de grote bazaar. Naast de burqa's hangen de blote buikdans pakjes, sexy nachtjaponnetjes en kitscherig ondergoed. Ik heb alleen nog geen enkele vrouw zoiets zien kopen. Waarschijnlijk doen hun mannen dat.
Morgen vertrek ik met de groep richting de Western Desert om drie oases te bezoeken. Meteen zullen we gaan bush campen en slapen onder de sterren. De groep heb ik al ontmoet en er zitten er veel leuke mensen bij. De eerste blog is een beetje onsamenhangend maar dat zijn ook al die indrukken.
Waarschijnlijk over een week of twee kom ik weer in een internetcafe.
Ik heb er zin in!!
zondag 11 oktober 2009
Vijf maanden geleden boekte ik de trip , vandaag vertrek ik. Tegen ongeveer elke wildvreemde vertelde ik over mijn reis, zelfs tegen de bakker. Vanavond ga ik ter lucht naar Afrika, het avontuur tegemoet. Ik verruil de 50 urige werkweek voor een nomaden bestaan van 4 maanden. Door woestijnen, savannes, jungle en bergen en dalen, rivieren, watervallen zal ik reizen. De verschillende culturen, van de arabische wereld tot de chaka zulu wereld, zal ik allemaal tot me nemen.
Zodra ik de kans krijg een internetcafe in te duiken, zal ik wat van me laten horen.
Xxxxx
Abonneren op:
Posts (Atom)